Wróg numer jeden: Złap mnie, jeśli potrafisz

Wróg numer jeden

RECENZJA

Drugiego maja 2011 roku, prezydent Obama miał jedno z najważniejszych wystąpień publicznych w swojej prezydenturze. Transmitowane przez media na cały świat. Poinformował w nim o zabiciu Osamy bin Ladena, którego Amerykanie tropili przez dziesięć lat, a który stał się wrogiem numer jeden po atakach na World Trade Center.

Wszystko to było trochę nie po myśli Kathryn Bigelow, która chciała nakręcić film o tym, jak rząd USA wydaje miliardy dolarów na bezskuteczne poszukiwania terrorysty. A tu taki psikus – Osama zabity.

Reżyserka musiała więc uwzględnić ten fakt w swoim filmie, który z obrazu krytykującego Amerykę za bezsensownie wydawane pieniądze, przekształcił się w produkcję, która pokazuje, jak sprawnie zadziałały amerykańskie siły specjalne. (SEAL) Oczywiście – większość filmu pokazuje nieudane próby wyśledzenia Osamy, ale sama końcówka to już pochwała na rzecz (prawie) doskonale przeprowadzonej operacji wojskowej.

Cały film koncentruje się na postaci Mayi – pracownicy CIA, której upór i determinacja doprowadziły do sukcesu operacji. Młoda kobieta trafia od razu w sam środek piekła – obserwuje tortury na schwytanych członkach Al-Kaidy i musi szybko dostosować się do świata, w którym przyszło jej pracować. Wraz z nabieraniem przez nią wprawy mamy wrażenie, że sama też stała się niewrażliwa i wręcz jej obsesją stało się znalezienie kryjówki bin Ladena. To proste – musi tak funkcjonować, aby osiągnąć swój cel. A jednak w chwilach, gdy jest sama, dostrzegamy, że jest jej ciężko – trudno znieść presję, trudno znieść torturowanie bezbronnych więźniów.

Sceny tortur – rzecz jasna – stały się obiektem wielu kontrowersji w Stanach Zjednoczonych. Senatorzy zdążyli już zawyrokować, że „Wróg numer jeden” to film antyamerykański. A przecież doniesienia o stosowaniu tortur przez agentów CIA znane są już wszystkim. Ukazanie ich na ekranie dopełnia tylko wiarygodności obrazu.

Wracając jednak do głównej bohaterki – Maya została doskonale zagrana przez Jessikę Chastain. Nagrodzona Złotym Globem aktorka stworzyła świetną kreację kobiety, która w pracy nie może pokazać słabości, a jednak jest przejęta swoją pracą, metodami i tym, jak daleko trzeba się posunąć, aby zrealizować założony cel. 

Nie byłem fanem poprzedniego filmu Kathryn Bigelow – „The Hurt Locker” (recenzja jeszcze z czasów filmwebu – wtedy pisałem chyba trochę gorzej ;) ). „Wróg numer jeden” jest natomiast zrobiony świetnie. Począwszy od brutalnych scen tortur (waterboarding), przez rozwój śledztwa (akurat w połowie film trochę przynudza), aż do doskonale nakręconych ostatnich trzydziestu minut. Niby wszyscy wiemy, jak ta historia się skończy, jak zakończy się Operacja Trójząb, a jednak napięcie zbudowane jest tak, że wręcz nie można oderwać oczu od ekranu. Przez bite pół godziny siedziałem wpatrzony bez mrugnięcia okiem w działania amerykańskich komandosów z SEAL. Reżyseria na najwyższym poziomie.

Film Kathryn Bigelow na pewno stanie się kontrowersyjny także w Polsce, bo wprost pokazuje tajne więzienie CIA w Gdańsku (a przecież póki co nie ma żadnych potwierdzonych informacji o takowym miejscu). To z pewnością przysporzy jej kilku widzów więcej. Jednak to wcale nie ten fakt powinien przyciągnąć was do kina. Tym, co powinno to zrobić jest doskonała reżyseria, świetne aktorstwo i aktualność tematu. Nawet jeśli o słynnej operacji wiecie wszystko, to i tak warto, żebyście poszli do kina i sprawdzili, jak wygląda to na dużym ekranie. To po prostu kawał bardzo dobrego thrillera politycznego.

zdjęcia: http://www.filmweb.pl , http://www.screenrant.com, http://www.salon.com