Poradnik pozytywnego myślenia: Niestosownie pozytywne myślenie

Poradnik pozytywnego myślenia

RECENZJA

Uwielbiam takie zaskoczenia. Raz na baaaardzo długi czas zdarza się film-ninja. Z zewnątrz wydaje się być zwykłą komedią romantyczną jakich w kinach wiele, szczególnie wtedy gdy zbliżają się walentynki. Przewidywalna historia, która zakończyć się może tylko w jeden możliwy sposób, ckliwość, tanie wzruszenia, granie na emocjach i wymuszony humor. A potem nagle okazuje się, że to, co z zewnątrz wydawało się przeciętną komedyjką, tak naprawdę jest obrazem wyjątkowym.

Jak wielką sztuką jest snucie nieskomplikowanej, przewidywalnej historii w taki sposób, żeby widz ani na moment nie mógł oderwać się od ekranu? Zapytajcie Davida O. Russella.

Patricka Solitano poznajemy w chwili, gdy wychodzi ze szpitala psychiatrycznego. Cierpi na zaburzenie afektywne dwubiegunowe – po prostu czasami trudno mu powstrzymać emocje, co nie zawsze ma pozytywny efekt, bardzo mocno reaguje na najmniejsze nawet zdarzenia. Pat postanawia jednak za wszelką cenę myśleć pozytywnie. (co jest bardzo komiczne zwłaszcza wtedy, gdy dostaje furii po przeczytaniu pesymistycznego zakończenia w powieści Hemingway’a) Powrót do rzeczywistości jest trudny, bo Pat stracił dziewczynę (i pośrednio to przez nią trafił do szpitala psychiatrycznego) i nadal trudno mu nad sobą panować. Nie jest łatwo jemu, ani jego rodzicom. Gdyby kłopotów było mało, Pat poznaje dziewczynę – Tiffany, która dorównuje mu pod względem „bycia szalonym”.

„Poradnik pozytywnego myślenia” to film mistrzowski pod względem prowadzenia historii. Ta jest dość prosta i przewidywalna, a jednak przyjemność oglądania na ekranie postaci (znakomicie zresztą sportretowanych) jest nie do przecenienia. Nie znajdziemy tu ani jednej chwili, w której będziemy mieli ochotę spojrzeć na zegarek, czy rozejrzeć się po sali kinowej. Film ma swój urok, jest bardzo dowcipny, ale miewa i bardziej smutne czy refleksyjne momenty – znakomicie zostało tu wszystko wymieszane. Sporo mocnych zbliżeń na twarze aktorów pozwala nam błyskawicznie odczytać uczucia, jakie nimi kierują i poczuć je nieomal na własnej skórze. Doskonała, świadoma reżyseria, która przynosi piorunujący efekt!

David O. Russell z niebywałą gracją stąpa po linie. Czasami jego film przechyla się bardziej w stronę komedii, innym razem skłania się ku dramatowi. Dowcipy są naprawdę na wysokim poziomie – celne i lekkie, powodujące wybuchy śmiechu. Są również momenty autentycznie wzruszające i sprawiające, że słowa więzną w gardle – wszystko to zrealizowane ze smakiem, bez grania na emocjach i sztucznego ich wywoływania.  Jednym z powodów jest na pewno fakt, że niemal od samego początku bardzo kibicujemy i utożsamiamy się z bohaterami – tak Patem jak i Tiffany.

Aktorzy, których David O. Russell obsadził w swoim najnowszym filmie również grają na najwyższym poziomie. Bradley Cooper zagrał zdecydowanie najlepszą rolę w swoim życiu, za którą odebrał zasłużoną nominację do Oscara (inna sprawa, że konkurencję ma piekielnie silną). Jennifer Lawrence również ze swojej roli wywiązała się wzorowo, a do tego na ekranie momentami prezentuje się naprawdę zjawiskowo, olśniewająco. Po kilku średnio-słabych rolach na wysokie obroty wszedł również Robert De Niro, który świetnie poradził sobie na drugim planie. (choć mam wątpliwości, czy jest to aż oscarowa kreacja)

Podkreślić trzeba również doskonałą muzykę, która nie tylko bardzo dobrze pasuje do obrazów jakie widzimy na ekranie (co wcale nie jest tak oczywistą sprawą), ale i znakomicie by się sprawdziła jako samodzielny album. Usłyszymy tu Boba Dylana, Johnny'ego Casha, Led Zeppelin, Steviego Wondera czy Jacka White'a.

To dopiero początek roku, a „Poradnik pozytywnego myślenia” już zgłasza silny akces do czołówki wszelkich podsumowań. Jest znakomicie wyreżyserowany, doskonale zagrany, niebywale wciągający i uwalniający sporą dawkę emocji. Szkoda tylko, że na jego premierę musieliśmy czekać tak długo. Z drugiej strony to dobrze, że pary będą mogły w walentynki pójść na naprawdę świetny film, zamiast na kolejną słabą i wymuszoną komedię romantyczną jak... „Walentynki”.

zdjęcia: http://www.filmweb.pl , http://www.news.providencejournal.com , http://www.hopelies.com